fotoklub szczecin

Masz Misz Masz" - Ależ Ty masz tu miszmasz! Niejeden by się obraził, ale dla fotografa to komplement. Wszak różnorodność jest wielkim walorem fotografii. Z pozornego nieładu wyłaniają się historie wszelakie, opowiedziane jednym obrazem, przenoszące nas pomiędzy miejscami, nastrojami i wprowadzające chwilowy nieład w naszym spokojnym życiu. Spytasz po co to wszystko? Odpowiedź jest prosta - żeby życie miało smak!

Wystawa zbiorowa członków Fotoklubu Szczecin pt. "Masz Misz Masz". Na wystawę składa się 40 czarno-białych fotografii, autorami których są członkowie fotoklubu: Karol Bogusławski, Robert Chmara, Danuta Kotula-Krajewska, Marek Grum, Artur Magdziarz, Jan Monkiewicz, Paweł Myśliński, Sławomir Stępień, Magda Stróżewska, Jolanta Szabłowska. Wystawa Będzie prezentowana w Bibliotece Głównej ZUT w Szczecinie ul. Ku Słońcu 140, od 3 stycznia do 28 lutego 2019.

Jolanta Szabłowska ukazujące magiczny kolorowy świat kwiatów. Fotografie o mocnych barwach, ale również tajemnicze klimaty trudne do zauważenia dla pobieżnego obserwatora przyrody. Kruchość kwiatu, albo jego moc uchwycona w decydującym momencie jego krótkiego życia. Motywem przewodnim wystawy jest założenie, że świat kwiatów jest niebem Elfów, kwiaty to kraina Elfów…, kraina, do której zajrzała Autorka.

Pieniny oraz pobliskie okolice w przepiękny czas majowy obdarzają wspaniałą dawką niezapomnianych i niespodziewanych możliwości, wrażeń i widoków. Krajobraz jest bardzo urozmaicony, malownicze doliny, łąki, doskonałe miejsca widokowe. Fotograf może tam naprawdę zapolować na wspaniałe kadry. Trzeba wstać wcześnie, aby wyprzedzić słońce, zanim świetlne promienie wpełzną w doliny, a zagubione łąki obudzą się z nocnego mroku.

"Fotorejs" Wystawa fotografii prezentowana od września do grudnia 2007 roku w Caffe 22 oraz na Statku Ładoga w Szczecinie.  To reportażowy zapis migawek zaledwie, z pięknego wydarzenia sierpniowego Zlotu Wielkich Żaglowców  w Szczecinie.

Natchnienie, inspiracja: wędrówka w mgliste, listopadowe popołudnie przez Skalne Miasto. Omszałe skały, przez które sączą się strumienie wody, światła i powietrza, ciemne zakamarki i nisze, długie, głębokie i kręte przejścia, wąskie przesmyki, w których można się zagubić. Refleksja: przez wieki upływający czas, mijające pory roku, deszcz, wiatr, słońce i zimno drążyły ziemię odsłaniając labirynty tajemniczych korytarzy, w tym czasie przemijały pokolenia, w proch obracały się cywilizacje, a w kamieniach swoje ślady odciskała przeszłość.

"Ona, One, O Nich" – Kobieta, Kobiety, o Kobietach – opowieść bez końca. Przyczyna... powód... cel... początek... można jej przypisać jeszcze inne słowa: szczęście, miłość, odwaga, młodość, starość. Kobieta wieczna tajemnica... a może jej nieodgadnięcie. Od wieków inspiruje i jest natchnieniem dla kolejnych pokoleń zachwyconych artystów. Stała się inspiracją dla kolejnych. Autorów wystawy skusiła sztuka portretu, zastosowali różne techniki fotograficzne od popartu do klasycznej fotografii romantycznej.

Ireneusz Kwaśniewski prezentuje klasyczne czarno-białe fotografie, w których pragnął uwiecznić magię pewnego wyjątkowego miejsca w polskich Tatrach, gdzieś między dwiema dolinami. Miejsca, które warto zobaczyć, które wryło się w pamięć autora i które teraz chce pokazać innym.

Artystyczna cisza natury ustępuje coraz bardziej hałasowi ulic nowo powstających osiedli, a historie... wraz z upływem czasu dobiegają końca… One, tak naprawdę tylko dzięki nam mogą jeszcze przetrwać. Po to jest ta wystawa - by zatrzymać to, co przemija i ginie…

„Gdzieś obok nas, obok nas życia nurt, Obok nas świateł blask, miasta rytm, gwar i szum. Obok nas płynie tłum, obok nas tyle zmian Niesie czas, dzieje się tyle spraw. A my, jak we śnie , .......................” / Janusz Odrowąż-Wiśniewski  /

Patrząc na pejzaż zatrzymany w kadrze, przywołujemy wspomnienia do miejsc z naszego życia. Szukamy analogii. Przez chwilę, odrywając się od rzeczywistości, odbywamy podróż w czasie i przestrzeni.  Mimowolnie powracają sceny, doznania i uczucia towarzyszących tamtym miejscom  Zestaw zdjęć „ Dyskretny urok krajobrazu” powstał w wyniku eksperymentu medycznego, mającego na celu wprowadzenie pozytywnych zmian – bodźców artystycznych, w bezpośrednim surowym otoczeniu pacjenta jak i środowisku ciężkiej pracy personelu medycznego.

„Fotografie to kęsy czasu które można wziąć do ręki.”  - Angela Carter Wystawa „Chwile” powstała w wyniku fascynacji twórczością i postacią   Henri Cartier-Bresson’a  - twórcy koncepcji decydującego momentu. Przedstawiony wybór zdjęć wykonanych w technice czarno- białej jest próbą poetyckiego opisania wycinka otaczającej nas „zwykłej” rzeczywistości przez pryzmat uchwycenia  momentu będącego kwintesencją chwili zamkniętej w prezentowanym kadrze.

Fotografie, poprzez które Marek Grum definiuje interesujące go nurty artystyczne w fotografii - prace bowiem nawiązują do estetyki piktorialnej, stylu i idei kultywowanych przez twórców bliskich Kieleckiej Szkole Krajobrazu. Fotografie konsekwentnie realizują temat. Artysta posługuje się kompozycją umiejętnie i z wyczuciem. Rozbija geometrię płaszczyzn dynamizując przestrzeń. Malowniczo współgra światło, biel i czerń - już nie realność, jeszcze nie abstrakcja - dają efekt delikatnej poetyki przestrzeni pejzażu bezludnego, acz przecież tkniętego ludzka ręką. Malarski efekt jaki osiąga Grum z pozoru prosty, spokojny, powściągliwy, przepełniony jest mocnymi akcentami i emocjami.

Wyniosłe szczyty, długie grzbiety z rozległymi i malowniczymi halami, rezerwaty skrywające często prastarą karpacką puszczę zachowaną w niemal nienaruszonym stanie - malownicze pejzaże Beskidów zachęcają do ich artystycznej interpretacji...

Fotografia artystyczna jest sztuką świadomego i swobodnego tworzenia iluzji rzeczywistości. Paradoksalnie kreując „kłamstwa” wydobywa się niezaprzeczalny urok prawdy czasu i miejsca.

Wenecja, to miejsce odwiedzane przez miliony turystów. Jednak tylko niewielu spośród tłumu falującego na jej wąskich uliczkach wie, że obok - 20 minut drogi tramwajem wodnym - jest nieco inny świat. To Burano - wyspa i miasteczko w weneckiej lagunie, znane z ręcznie tkanych koronek, ale tak naprawdę zaskakujące przybysza swoimi bajecznie kolorowymi i radosnymi domami. Pośród malowniczych ścian, drzwi i okiennic, świat zaczyna żyć na nowo, wszystko wydaje się inne. Weselsze i oderwane od trosk życia codziennego. Powiedzenie "Żyj kolorowo" nabiera na Burano realnego znaczenia. Kto je raz odwiedzi, chciałby tam wracać, by chłonąć tę jakże zwyczajną kolorową radość. Po prostu ładować akumulatory życiowego optymizmu.

Toskania  -  jeden z najpiękniejszych regionów Włoch, zachwyca pięknymi widokami, miasteczkami przesiąkniętymi wielowiekową kulturą i tym "czymś", co tak trudno opisać, ale jakże łatwo poczuć, gdy się już tam jest. Kiedy nad Toskanią wstaje dzień, aż zapiera dech, wszak to cud na ziemi. Malownicze doliny, poprzecinane wstęgami rzek, z rozrzuconymi pośród nich majestatycznymi starymi domami, które wyglądają jakby stały od zawsze.  Przybysza urzeka ciepło mieszkańców, doskonała kuchnia, sery i wina, nie mające sobie równych. Raz odwiedzić Toskanię, to jak poznać urzekającą kobietę  -  chciało by się do niej wracać i wracać, a najlepiej zostać z nią na zawsze. La Bella Toscana. 

Danuta Kotula Krajewska ukazuje ulotne chwile, zmieniające się wraz z porą roku, dnia, pogodą, światłem. Wyciszone barwy wprowadzające w intymny nastrój, pozwalające na swoistą, pełną subtelności i czułości, rozmowę autorki z naturą.

Margaryna, czekolada z orzechami, proszek do prania, sezonowe przeceny i tanie zakupy w Aldiku. Tak przez wiele lat kojarzył nam się Berlin. Miejsce jednodniowych wypadów, buszowania za okazjami w domach towarowych, ewentualnie krótka wizyta w Pergamon Museum, lub na wieży telewizyjnej. Od tego czasu, prawie niezauważalnie… miasto przeszło metamorfozę, która całkowicie zmieniła jego oblicze. Berlin kwitnie i rozwija się jak nigdy dotąd.

"Znajomy znajomego, niby ktoś obcy, ale wszyscy go znają. Nikt go nie widział, a wiemy o nim wszystko, przecież to znajomy znajomego. Pojawia się i znika w setkach opowieści. Intryguje, zaskakuje, zaciekawia i pomimo, że słyszeliśmy o nim mnóstwo historii, każda kolejna wydaje się ciekawsza. Bo wie Pan, znajomy znajomego, ten, co to wie Pan... A słyszała Pani, znajomy znajomego, to... prrrooszę Panią!!! To się nie mieści w głowie...!"